“Waar TAJO voor staat, daar ben ik met plezier ambassadeur van!”

Eén van de belangrijkste onderdelen van de TAJO-werking is de passie van onze gastdocenten. Visara Selimi en Jules Mortier, respectievelijk themacoördinator en beleidsmedewerker bij FOD Binnenlandse Zaken (Algemene Directie Veiligheid & Preventie), zijn twee van de 1100 gastdocenten die dit TAJO-jaar de jongeren meenemen in hun expertise. Ze deelden hun ervaringen en inzichten met TAJO en TAJO deelt die graag met iedereen!

Een eerste kennismaking met TAJO komt op vele manieren tot stand. Hoe kwam dat bij jullie?

J: Nadat we de vraag van TAJO om een atelier te begeleiden intern besproken hadden, was er onmiddellijk een drive om hier aan mee te doen. Het idee van TAJO en dit atelier sluit namelijk mooi aan bij onze campagne ‘Wederzijds respect’ die de veiligheidsberoepen en de burger dichter bij elkaar wil brengen. Kinderen tussen 10-12 jaar zijn een heel nieuwe doelgroep voor ons én het was een unieke kans om hieraan bij te dragen.

V: We hebben daarna de website bekeken en de missie van TAJO komt daar heel sterk in aan bod. Dat heeft mij echt overgehaald. Ik herkende zoveel uit mijn eigen achtergrond; ik heb namelijk zelf een migratieachtergrond. Kansen creëren, die missie sprak me erg aan. Ik denk dat TAJO ook echt iets voor mij zou geweest zijn, als kind.

Daarna volgde een eerste contactname met een educatief coördinator. Hadden jullie onmiddellijk een concreet idee klaarliggen, een visie voor het atelier? Of had dit nog wat voeten in de aarde?

J: Wat we komen brengen, een overzicht van veiligheidsberoepen, is op zich best droge materie. Het was een zoektocht om te bedenken hoe we dit toegankelijk en aantrekkelijk konden maken in een atelier, de ondersteuning van de educatief coördinator hielp ons daarbij. De campagne leverde gelukkig al heel wat toegankelijk beeldmateriaal. Dat was een fijn startpunt en maakte het des te actueler voor ons. Het beeldmateriaal creëerde herkenbaarheid en al snel vroegen de jongeren door over wat die beroepen juist inhouden.

V: Ook gedurende de dag kan je nog rekenen op de educatief coördinator. Wij zijn gestart op onze eerste dag in de Brugse Poort/Rabot in een klaslokaal dat we zelf konden inrichten. We hebben de banken dan laten staan en zijn zo gestart. De coördinator kwam ons als tip geven dat we ook een kring konden maken, of de jongeren zelfs gewoon op de grond of op stoelen zetten in het midden van het lokaal. Door de banken weg te halen ontstond er een heel andere sfeer. Alles voelde informeler en minder schools aan en jongeren deelden veel vlotter hun inzichten en verhalen. Je lokt hen zo echt uit hun kot!

Hoe verliep de dag zelf met de jongeren?

J: Er zit veel verschil in de karakters van de jongeren: er zijn meer timide jongeren bij en meer uitbundige, enthousiaste jongeren. Maar eigenlijk is dat in de ‘grote-mensen-wereld’ niet anders, he? Wat wel opviel: de TAJO-jongeren zijn heel erg geïnteresseerd en gaan snel aan de slag met het materiaal dat je hen aanbiedt! Eens de sfeer wat informeler werd, onder andere door die kleine aanpassing van ons lokaal, deelden jongeren honderduit ervaringen met de veiligheidsberoepen. Dat was zeker een verrijkend inzicht!

V: Ja, de connectie met de jongeren kwam vlot tot stand en ook na het atelier bleven we nog even napraten. Ik vind het zo fijn dat ik hen kan inspireren. Jongeren vertelden veel over hun toekomstdromen. Ik vind het zo belangrijk dat hun dromen ook inclusief zijn; van hun schoolkeuze tot hun toekomstperspectief; dat ze in zichzelf mogen geloven en mogen doen wat ze echt willen doen. Die momentjes van connectie hadden een grote impact op mijzelf en maakten me hoopvol en trots.

Met welke trots kijk je naar je eigen beroep als je voor de TAJO-jongeren staat?

J: Het heeft me doen nadenken over de samenhang van al die verschillende veiligheidsberoepen. En vooral: hoe ik dat aan jongeren kon overbrengen. Dat is een fijne oefening, want ook als ik een speech schrijf moet ik steeds mijn stijl aanpassen aan de doelgroep.

Ik ben blij om bepaalde projecten, in dit geval de campagne ‘Wederzijds Respect’, eens rechtstreeks ‘aan de man te brengen’, wat alles heel tastbaar maakt. Het is belangrijk om de band met de doelgroep van dergelijke campagnes zo nauw mogelijk te maken, dus vandaar dat dit atelier zo’n mooie opportuniteit was. Door de ervaringen van jongeren te horen krijg ik energie en het doet me nogmaals beseffen waarvoor we het allemaal doen.

V: Ik merkte ook op dat de campagne ‘Wederzijds respect’ nog niet heel erg gekend was bij de jongeren. We ontwikkelen nu een toolbox om die campagne ook op het lokale niveau te laten doorwerken. We willen het echt de campagne en diens inzichten nog meer naar buiten brengen. De toolbox maakt daarom interactieplatformen mogelijk, ook met jongeren, en kan eventueel ook in scholen ingezet worden. Onze dienst doet dit niet rechtstreeks maar faciliteert zo wel.

Jullie kwamen intussen al verschillende keren bij ons langs. Hebben jullie tips voor andere gastdocenten?

V: De jongeren weten soms al meer dan je denkt! Wij hadden stellingen uitgekozen die vrij makkelijk bleken te zijn. Jongeren lachten dan soms trots: ‘Hola, dat is hier voor ons wel makkelijk hoor!’.

J: Maar dat vormde ook geen groot euvel. Integendeel, in de volgende fase lieten we hen meer vrij en konden ze ervaringen delen. Daar zijn we echt op kunnen doorgaan, misschien ook net omdat ze al fier waren? Die input was top. Het was voor ons ook nuttig en boeiend om te zien hoe minder voor de hand liggende beroepen ook worden uitgenodigd voor een TAJO-atelier. Ik hoorde over de redder, de luchtverkeersleider, de preventie-adviseur…

Met welk gevoel gaan jullie naar huis na zo’n TAJO-zaterdag?

J: Uitgeput! Maar..

V: Voldaan!

J: Ja, helemaal! Het is anders dan anders hé. Het gebeurt niet vaak dat je je job kan overbrengen aan jongeren. Je wordt echt uitgedaagd door hun vragen en inzichten. De vragen die ze je stellen, zijn vaak onverwacht en doen je anders naar je job en de veiligheidsberoepen kijken. Die uitdaging is heel verruimend, super!

V: Ik onthoud vooral de dankbaarheid van de jongeren. Het is ook zo’n warm afscheid. Die dankbaarheid deed me beseffen dat ik echt wel een positieve impact had gemaakt.

J: Ik vertel met veel warmte en graagte over mijn ervaringen op TAJO. En zo kom ik de volgende editie alweer langs met een nieuwe collega!

V: De doelstelling van TAJO zorgt dat ik er graag over praat; want TAJO richt zich op jongeren die er het meest deugd van hebben. Dat het niet enkel gaat over jongeren die het makkelijkst te bereiken of te engageren zijn, dat vind ik heel belangrijk. Waar TAJO voor staat, daar wil ik heel graag ambassadeur voor zijn. Wat een plezier!