Elena’s verhaal
Zit je in de klas? Kijk nu eerst eens rond in de klas. Jullie zitten allemaal aan een bank, maar weten jullie wel wie die bank gemaakt heeft? Of hoe die precies gemaakt wordt? En hoe geraakt die dan in de klas? Met welk vervoer? Met een vliegtuig? Of een auto? Of een boot?
Dit is Elena. Toen Elena even oud was als jullie en dus aan diezelfde bank zat waar jullie nu aan zitten, had zij ook zoveel vragen. De hele dag was ze aan het denken over hoe die bank nu toch gemaakt zou zijn… Ze was ZOOO benieuwd naar hoe dat allemaal te werk ging.
Toen de schoolbel rinkelde en iedereen de klas verliet, vertelde Elena aan Ilyas, een van haar vriendjes, dat ze op zoek was naar een plaats waar ze antwoorden kon vinden op al haar vragen. Ilyas antwoordde hierop: “Daar ken ik de ideale plaats voor! Elke zaterdag ga ik, van elf uur tot halfdrie, naar TAJO. Bij TAJO maak je heel veel nieuwe vriendjes. Je leert er ook grote mensen kennen die over hun beroep komen vertellen en dan mogen wij samen met hen allemaal nieuwe dingen uitproberen. Sinds ik naar TAJO ga, weet ik al veel meer. Ik ben zeker dat jij dat daar ook allemaal kan ontdekken.”
Elena wist niet wat haar overkwam. Vlug ging ze naar huis en vertelde ze aan haar mama en papa over TAJO. Ze vertelde hoe leuk het haar leek om daar naartoe te gaan. Elena’s ouders vroegen waar TAJO juist plaatsvond. Elena zei vol enthousiasme: “Op een échte middelbare school, cool he! Daar mag ik élke zaterdag naar toe gaan. Ilyas heeft mij zelfs verteld dat je er nieuwe vriendjes leert kennen en veel nieuwe dingen mag uitproberen! Mag ik daar alstublieeeeft naartoe gaan? Ik zou dat echt super graag doen!” Haar mama en papa zagen hoe blij Elena was en vertelden haar dat ze zeker en vast mocht gaan.
Vanaf dat moment ging Elena elke zaterdag naar TAJO, in de grote middelbare school. De eerste dag kreeg ze bezoek van échte verplegers en verpleegsters. Ze hadden een wit pak aan en heel veel materiaal mee zoals spuiten, rubberen handschoenen, heel wat verschillende scharen en pleisters en ook nog een echte stethoscoop. Ook hadden ze appelsienen en kiwi’s mee…
Samen gingen ze aan de slag met al die materialen. Ze oefenden hoe ze wonden proper kunnen verzorgen, hoe ze een spuitje moeten geven en nog veeeeel meer leuke dingen! Elena oefende samen met een ander meisje hoe ze een spuitje moesten zetten. Natuurlijk oefenden ze dit niet op mensen. Ze gebruikten hiervoor de appelsienen en kiwi’s. Ze hadden samen afgesproken dat Elena de spuit ging vasthouden en dat het ander meisje mocht duwen. Na eventjes oefenen ging dit al heel vlot. Ze waren super blij, want nu hadden ze samen geleerd om zorg te dragen voor anderen.
Nadien gingen ze een kijkje nemen op de grote speelplaats. Dit vond Elena heel leuk, want ze had zo een grote speelplaats nog nooit met haar eigen ogen gezien. De tijd vlooooog voorbij. Voor ze het wist was de dag om en moest ze al naar huis. Ze vond het echt super leuk. Voor ze vertrok zei Elena nog tegen haar vriendjes: “Nog 7 keer slapen en dan komen we terug naar TAJO”.
Elke zaterdag kwam Elena met plezier naar TAJO en beleefde ze samen met haar vriendjes de leukste tijd. Na 3 zaterdagen gingen ze altijd op een speciale uitstap. Ze bleven dan niet op de middelbare school, maar gingen hele leuke plaatsen bezoeken. De eerste keer gingen ze op bezoek naar het ziekenhuis. Daar mochten ze meekijken achter de schermen van dat grote ziekenhuis. Dit vond Elena de max! Ze was hier alleen nog maar geweest, omdat haar broer ziek was, maar door het bezoek heeft ze een heel ander beeld gekregen over het ziekenhuis.
Eén van Elena’s nieuwe vriendjes was Omar. Ook Omar vond het super leuk en had veel bijgeleerd in het ziekenhuis. Tegelijk wou hij ook graag nog heel veel bijleren over het thema recht. Hij was heel erg benieuwd naar wat een advocaat precies allemaal doet. Hij vroeg aan de begeleidster of ze hier rond ook eens een uitstap zouden doen.
Drie jaar lang ging Elena elke zaterdag, van elf tot halfdrie, met plezier naar TAJO. Nadien kreeg ze een echt diploma. Ze deed haar mooiste kleren aan en ging samen met haar mama, papa en kleine broer naar de diploma-uitreiking. Toen ze daar toekwamen, zag Elena al haar TAJO-vriendjes klaarstaan. Ze liep er snel heen en dat was de start van een heel groot feest!
Ze was zo blij dat ze in die drie jaar zoveel nieuwe vriendjes heeft gemaakt en vooral veel heeft bijgeleerd. Maar ze vond het ook wel spijtig dat die drie jaar zo snel zijn voorbij gevlogen. Gelukkig ging ze na het behalen van haar diploma nog vaak terug naar TAJO. Daar hielp ze de dan de kindjes die net gestart waren bij TAJO. Ze vond dit heel leuk om te doen, omdat ze zelf altijd super graag naar TAJO was geweest. Maar natuurlijk moest ze niet alleen helpen. Ze deed ook nog regelmatig leuke uitstappen, samen met haar vriendjes die ze in het eerste jaar bij TAJO had leren kennen. Zo konden ze elkaar nog regelmatig terugzien en beleefden ze nog een hele leuke tijd samen.
Weet je nog dat Elena heel veel vragen had over hoe die bank gemaakt werd, waar het hout vandaan kwam en wie dat hout dan verkocht? Wel, dat heeft ze nu eens allemaal geleerd bij TAJO!
Ondertussen is Elena volwassen en verkoopt ze de mooiste keukens bij een groot keukenbedrijf. Sinds TAJO was dit haar grootste droom! Bij TAJO kwam ze te weten wat ze allemaal interessant en leuk vindt. Ze ontdekte dat ze het heel fijn vond om zaken te verkopen en dat ze daar nog eens goed in was ook.
Ze kan bijna niet geloven dat ze drie jaar lang écht élke zaterdag naar TAJO is gegaan.
Ga je naar het vijfde leerjaar in één van de basisscholen van Sint-Amandsberg? Dan kun je net als Elena ook naar TAJO komen en ontdekken waar je allemaal goed in bent!
Met dank aan Maria Crucera voor de prachtige tekeningen!